Vader_NL_07 wordt als dienstplichtig soldaat in april 1947 in Semarang gelegerd. Bij aankomst in Semarang wordt zijn legeronderdeel gestationeerd in een voormalig schoolgebouw als kazerne. Tegenover deze kazerne is een kruidenierswinkeltje, gerund door twee Chinese zusjes. Als Vader_NL_07 hier regelmatig langsloopt, komt hij een derde zusje tegen, de 19-jarige apothekersassistente E. (zie interview Oorlogsliefdekind: moeder GV_Hellwig_oorlogsliefdekind_moeder_IND_16). Vader_NL_07 en E. gaan elkaar regelmatig zien en verloven zich op 1 januari 1948. Er worden verlovingskaarten gemaakt met uitnodiging voor de receptie. Zij richten samen een huisje in waar E. woont en waar Vader_NL_07 haar overdag bezoekt tussen zijn militaire acties door. ’s Nachts verblijft hij in de kazerne.
In februari 1949 wordt hun dochter N. geboren (zie interview Oorlogsliefdekind: soldatenkind GV_Hellwig_oorlogsliefdekind_kind_IND_11). Vader_NL_07 is op dat moment in Zuid-Java voor een militaire operatie. Hun dochter heet officieel M., naar zijn moeder. Aan zijn familie thuis schrijft Vader_NL_07 niets over zijn verloving, noch over de geboorte van zijn kind. In dat eerste half jaar na haar geboorte ziet Vader_NL_07 zijn dochter regelmatig.
Als eind 1949 alle militairen naar Nederland moeten terugkeren, wil Vader_NL_07 het liefst in Indonesië blijven en een kapperszaak beginnen. Zijn commandant verplicht hem echter scheep te gaan naar Nederland. Eenmaal terug in Nederland verwatert het contact met zijn verloofde E.. Vader_NL_07 bespreekt zijn situatie met zijn pastoor in Utrecht, die hem aanraadt de hele boel te vergeten en er geen aandacht meer aan te besteden. Hij meldt zijn moeder en zuster nog wel dat hij verloofd is geweest in Indonesie, maar niet dat er sprake is van een kind. Met zijn vader heeft hij er nooit over gesproken. Vader_NL_07 laat de hele situatie zonder gewetenswroeging achter zich.
Hij trouwt in 1953 met een meisje in Nederland, het paar krijgt vier kinderen. Vader_NL_07 verzwijgt zijn verloving in Indonesië, evenals het feit dat hij daar een kind heeft.
In 1989 wordt in het weekblad Story een oproep geplaatst door een tante van N., dat deze laatste op zoek is naar haar vader. De oproep wordt bij toeval gelezen door de dochter van Vader_NL_07, die hem er op aanspreekt. Aanvankelijk leidt dit tot consternatie binnen het gezin. Vader_NL_07 neemt contact op met zijn dochter in Indonesië. Moeder E. en dochter N. reizen af naar Nederland voor een paar weken en ontmoeten vader Vader_NL_07 en zijn nieuwe familie. Vader_NL_07 erkent uiteindelijk zijn dochter officieel via de Nederlandse instanties. Sindsdien is het contact in stand gebleven, zij het niet intensief. Vader_NL_07 is nooit naar Indonesië geweest. Zijn zoon J. trekt zich het lot van zijn halfzusje als enige van de familie aan en bezoekt haar meermalen in Indonesië. Vader_NL_07 zelf zegt dat hij zich van dingen als de verloving destijds en de namen van zijn dochter eigenlijk niet veel meer kan herinneren. ‘Het ging een beetje als een roes’, geeft hij regelmatig aan.