leden wij geen honger, want mijn moeder was goed in, eh, hoe zeg je dat, dingen regelen.

Dus tijdens de Japanners leed ik geen honger, doordat mijn moeder van alles kon regelen.

… En toen kregen we bruine bonensoep. Mijn God, het was midden in de nacht, geen tijd om bruine bonen te eten. Dus, nou ja, toen hebben we tot 's middags de buikriem maar aangehaald en honger geleden. Echt honger, al die tijd vanaf Amersfoort hadden we niet gegeten. Toen wilden we gaan slapen.

Ja, ik heb altijd gewerkt totdat we hierheen vertrokken. Als ik thuis kwam van school dan ging ik naar de tuinen om daar te werken. Ik zal je vertellen, ik ging op een keer met mijn vader naar het land, waar hij knollen ging oogsten. We hadden thuis niets gegeten en het liep al tegen het middaguur toen we daar waren en ik kreeg vreselijke honger. Ik zei [maakt zin niet af]. Ik noemde hem 'aya', ik noemde hem geen 'bapa', ik noemde hem 'aya'. Aya.