Het waren, er zijn in Amsterdam heel veel mensen van honger gestorven, ja.

Ja, ja want er zijn er honderden gestorven van de honger, ja.

dus het was zo als je gegeten had nou binnen vijf minuten had je weer honger.

het in mijn hart heel erg want die mensen hadden natuurlijk ook erge honger.

En u kon ook zien dat zij ook eh honger hadden kon, hoe was dat?

oh dat kind heeft honger hè, want dan zou ik wel even naar de keuken gegaan zijn.

Eh heeft u zelf honger gehad?

Ja, we hebben allemaal honger gehad, ja.

Wat ik net…als ik net zei ja als je gegeten had na vijf minuten had je alweer honger.

mee eens, het is meer dan de middenmoot maar ja die hebben ook honger.

We hebben nooit honger geleden, maar het was niet Maar ik weet nog wel ik had een

natuurlijk nog minder, er was weinig, er was honger.

Weet je wat het is met honger, want het is nooit gebeurd hier in Nederland, je denkt:

oh weinig eten, dan heb je voortdurend honger, dat is niet waar, maar na verloop heb je

geen honger meer, maar heb je een akelig, ziekelig gevoel, maar geen snerpende honger.

maar beter wat ziekelijk zijn, als dat je zo’n snerpende honger hebt.

Die hadden het heel hard nodig. Maar je had zo weer honger hoor.

Het is...daar hebben we echt honger geleden.

Nee, wij hebben daar heel veel honger geleden.

En toen kwam die, echt die hongersnood voor de zusters. Die hadden echt honger.

Die het nodig hadden. Ze hadden het allemaal nodig. Ja, toen hebben ze echt honger geleden.

Maar eh het was tijd dat ik ook weg ging daar. Is echt honger geweest.

Ah, dat is ook weer een probleem. (glimlacht) Want wat ik zei: we ontweken altijd boerderijen, bewoonde plekken, letten op telefoondraden. Als we ergens een huis benaderden, moesten we zeker zijn dat er geen verbindingen waren. Dus, eten hebben we ook niet gedaan die tijd. We leefden van wat het land opleverde. Dat waren gewoon bieten en veevoerknollen. Dus, daar leefden we van. Het beetje water wat we onderweg troffen. Enne, ja, in Spanje toen, dat was toen veiliger dan Frankrijk, toen zijn we naar een boerderij gegaan, waar dus geen telefoondraden waren en die boeren waren goed. Een boerin, een Spaanse, dus ik verstond er geen moer van, hoewel euh, ik wist alleen twee woorden: Hambre, is honger en Satre, is dorst.

Maar honger en dorst kunnen zo sterk zijn dat u op het punt stond u over te geven aan de Duitsers.

Slapen onder de struiken. (glimlacht) Gewoon, op de grond. Dus niet in, niet in loges of zoiets want daar lopen, nee, gewoon onder struiken liggen wat gedekt. Verder hadden we geen problemen. Het was ook niet problematisch hoor. Honger en dorst waren meer problematisch.

Het is een moeilijke.. wat heb je geleerd als mens? Nou, een heleboel niet vanzelfsprekend aannemen. Euh, alert blijven. Euh, ja, zoals met honger, dorst, je leert veel verduren, van tegenslagen. Dat hoort erbij. Dat neem je. Maar om nou te zeggen, precies te zeggen, wat heb ik ervan geleerd? Nee, dat zou ik niet zo kunnen zeggen. Moeilijke vraag.

Eten meegenomen. Verdeeld. Maar de Canadees, tussen aanhalingstekens, die had nog honger.

Zijn honger had ertoe geleid dat jullie zijn opgepakt.

Omdat ze zoveel honger hadden dat ze...

è. Ja, anders dan anders hè maar eh nee honger hebben we niet gehad. Hè, dat is eigenlijk pas de laatste twee jaren en vooral het laatste jaar hè, is dat gekomen en dan vooral natuurlijk in de grote steden.

’n tweeën die examen moesten doen hè. En toen ben ik in augustus dus naar Amsterdam gegaan. En dan moet ik ook zeggen, in ’43 was de honger in Amsterdam nog niet zo erg. Ja, in het begin toen toen ik daar kwam, maar ja dat werd natuurlijk gauw anders.

…) Daar daar weet ik niks van nee, daar weet ik niks van. Ik weet wel dat Gennep dus ook geëvacueerd is hè, maar ze is niet in ieder geval niet aan ze is gestorven aan TB, ja. Ja, en ja dat is door de honger gekomen hè, wij hadden ook zeven zusters die hongeroedeem hadden, ja.

we hebben honger.’ Nou, toen werden we heel goed ontvangen door de Duitse commandant, die

Wat ik me kan herinneren, we hadden honger en we hadden daar kaas gekocht en het

want in iedereen heeft zijn zwakke plek, en hij kon er niet tegen, tegen de honger eigenlijk.

altijd, want je had altijd honger, om wat te sparen voor zaterdag.

Maar honger hebben ze echt niet gehad, maar wel slecht eten.

Hebben jullie wel eens honger gehad?

è, de schoolhuizen, hè. Net zo goed als allemaal mensen niet hadden. Maar het ziekenhuis heeft weinig honger geleden.

Gilden van de honger, want het was bijna niks wat er was.

‘God, wat heb ik een honger.’ Hoor je ze denken, dat is wat anders. Maar om je daar, je heb het toch niet dus wat zou je druk maken? Ik geloof dat dat voor mannen killing was.

‘vuile rotboer!’ ‘vuile rotboer!’ Wij verrekken van de honger en jullie…zo ging dat allemaal

Vrouw Driessen was een gierige. Elly heeft bij ons thuis nooit honger geleden.

‘Potverdorie, dat moet in Amsterdam, want hier lijden we allemaal verschrikkelijke honger.’