Ja, ja, dat is natuurlijk zo. Maar het vreemde is, honger is een heel raar fenomeen. Dat merk je op

den duur niet meer, dat je honger hebt. Ik kan het niet verklaren hoe dat komt. Maar je bent zo onder

druk in de omstandigheden waarin je verkeert, je hebt wel honger, maar het voelt niet meer als honger.

Nee, die zijn niet meer in staat om die honger te visualiseren. Ja, dat is heel raar.

en we hebben laten blijken dat we vreselijke honger hadden. En zij waren ergens in de buurt in barakken

gepikt nou was dat niet zo erg we daar werd bij ons geen honger geleden in de provincie met drie man zijn

wat door loert we verrekte van de honger we kregen van de geen eten en we hebben de heer nec is geprobeerd

gevangenis dan het honger kan komen en daarna buchenwald tot het eind van de oorlog ik heb philip nooit

honger daar waar een ander stel hollanders die de zaten die ik al die jaren verder heb meegemaakt en er

zo'n honger geleden dus daar in die waren vielen we op dat eten aan mijn hadep ons wel opgebroken want

Dat maakt het ook makkelijker ja. Als je een vent bent met vrouw en kinderen thuis, dat is heel wat anders nog. Dat realiseer je je nu wel. En mensen die een boerderij hebben, met vee erop, hoe moeten die dat redden? Die werden opgepakt, daar heeft een mof geen boodschap aan. Nee, wat dat betreft waren wij in goede conditie om het een tijd vol te houden. Daarbij was ik nog een klein ventje, dat je met het rantsoen niet uit kan komen, je hebt honger, je hebt de hele dag honger, dat is een eigenschap van het concentratiekamp. Maar of je een zware grote kerel bent van 150, 120 kilo, of 100 kilo, dat ben je gauw kwijt, maar mijn gedachte is dan ook altijd, als je dan, dat was in Vught niet het geval, daar ben ik niet zoveel kwijtgeraakt, maar later wel, dan denk je wel: als je nou normaal 65 weegt en je weegt dan 45, dan ben je ook een heel percentage kwijt, dan heb je ook minder nodig. Of dat waar is weet ik niet, maar dat onderhoudt wel een beetje om de dag door te komen.

l fout is, want daar wordt je doodziek van en daar ga je dood van, en dat is ook gebeurd hier en daar. Maar zo speelt de honger een rol. Dat is indicatief voor de honger die in zo’n kamp heerst.

‘ie die stukjes brood tussen die verbandjes en rommel vandaan. Omdat je honger hebt. Je eet van alles wat je te pakken kunt krijgen. Nog een detail. Tsja.

en dat ik zei: "Mag ik de schilletjes hebben want ik heb zo’n honger". Nou, dat is het enige

mijn vader: ik heb honger. Toen zegt-ie: nou ga je er toch naartoe, vraag je of je een boterham

heeft een heel andere geschiedenis. Met haar ouders uit de oorlog gekomen, nooit honger gehad, wel

kennelijk zo’n honger had dat ik tegen mijn grootvader zei van opa mag ik de schillen hebben,

Kijk ze hebben wel geen geen honger gehad.

En je niet mee zouden honger natuurlijk.

Je hebt wel honger krijgen Ja.

Nu dat je honger.

Zo wat meer jongens en jij zeker honger.

Die hebben honger.

Met een eigen nog geen gehoor aan je honger hebt.

Maar dan was de wijn en de dingen die zo heb je honger.

eh ik zo’n honger had, dat ik ben naar de groene strook gelopen, gekropen. Het was verboden voorbij

groene strook heb ik gras geplukt. Ik had zo’n honger dat, ik heb ’t opgegeten. Ben ik weer teruggekropen

in de waagschaal. [hum] Zo’n honger.

[ja ja] Terwijl we zo’n honger hadden.

Maar ik had toch heel veel honger, maar ik had ook wel respect ervoor dat

Want ik had zon honger en we wisten niet meer wat we moesten doen.

Ja maar ook door de honger, lagen er ook mensen dood op straat.

Nou en ik had honger doen.

Dus die honger naar huis toe.

Als je na verhoren die was ook al voor de honger naar boeren in Noord-Holland.

Wij hadden toen nog niet zo n honger want we hadden daar een Hollandse

Alleen ja je stierf van de honger.

Ja je hebt honger dus je had op.

En de honger.

Maar sowieso een dikke en we hadden honger en wil

Die die honger hebben en die niks kreken woont.

zevenhonderd agenten deden precies de naar buiten vind ik het wel nog als er dan bij je op verzoek honger

dan de jaar roger federer de honger naar jaren heb ik dan wat deden ze dan nou met je anders je bent waar

jarenlang maar anderhalf twee weken in nou en dan had je ja hoor je nou ja die die en die bloed honger

en die staat, dat was al, al ’s avonds en de kinderen hadden natuurlijk geweldig honger, want ik gaf

o, oneetbaar. Het was eh nattig, bruinig eh, verschrikkelijk. Maar ja, als je honger hebt heet, eet

omdat je honger had.

geen honger. We waren heel bang, het was een hele angstige tijd hoor. En na drie dagen en drie nachten

Ik was zo bedrukt, of of bedrukt, ik was eh ik was eh principieel tegen kinderen, want ten eerste had ik de Eerste Wereldoorlog meegemaakt, ook met honger en moeilijkheden enzovoort enzovoort.

Nou, een overzicht, eh. De eerste dag kregen we een eh, kregen we ook die nieuwe tafels wel, die waren niet bepaald eh geschuurd of wat dan ook. Ruwe tafels allemaal. We kregen een paar halfrotte aardappels en een paar stukken kool. Heel weinig, maar ieder. Dat kreeg je. En dan had je nog je pakje brood gehad, dus die eerste dag had je geen honger.

En de eerste weken kenmerkte zich door eh honger

ustig meegegeten daarvan. Dat herinner ik me heel goed. [uhum] Nou zie je, dat ondanks dat wij toch nog wel veel levensmiddelen kregen, verhoudingsgewijs ten opzichte van anderen, dat we toch nog echt honger hadden. [ja] Want anders zou ik dat niet gedaan hebben natuurlijk [nee nee nee]. Dus je

We hadden zo’n honger, we hadden al zo lang niks gegeten. Er stonden Russische soldaten achter ons.

Dat ik moest bedelen om eten, we hadden ook zo’n honger.

joh die zei ze wel dus ik zei joh je honger ik zag dat het dat die ander maar mateo

ze op een gegeven moment begon die me te zeggen als je dan geen honger heb ik heb toch

Ik kan niet zeggen dat je in Vught honger moest lijden.

Kan je nagaan, heb je zo’n honger. Dan ben je helemaal niet goed bij je hoofd.

Vreselijk. Want je zat helemaal op mekaar, je kon nauwelijks zitten. Het was eigenlijk om de beurt zitten en om de beurt staan. Er was iets voor je behoeften, er stond een emmer. Dat stond natuurlijk na een halve dag al vreselijk en zo, en je at maar zo snel mogelijk je brood op want anders werd het nog afgepakt door een ander of gestolen en die worst die erbij zat dus we hadden niet zoveel honger gelukkig. En we hadden die fles water en we konden dus drinken en we kregen onderweg verder niks.

n griezelig. Maar wij konden niks doen. Want die soldaten werden allemaal ontzettend bedankt en zo, eindelijk konden ze hun honger stillen. Maar dat was helemaal niet het geval natuurlijk.

wel voor voedselpakketten aan hebben dus geen honger geleden onderweg dat was trouwens voor ons voor het

want als je honger hebt ben je gauw geneigd om naar je eigen toeter heet wij hebben toen we piet boogaard

wat was legaten en honger.

Ik keek je vol met haver Gods mij worden halveren we barsten van de honger.

omdat je daar honger had enkel liep de zwenken en te zwaaien.

Als mensen aan honger.

Het eten was altijd hetzelfde. Dat was dus koolraap. Soep heette dat, maar dat was gewoon in water en verder niks. En twee sneetjes brood per dag. Weet ik niet precies meer. Maar allemaal veel te weinig. Ik heb toen ook echt honger gehad. Het is pijn. Buikpijn van de honger.

euzel moesten eten. [lacht] [hum] Maar of ze het op hebben gegeten weet ik niet eens, maar ja, als je honger hebt dan doe je dat wel. [Ja] En hompen brood met eh met reuzel en dan, je kreeg aardappelsoep of wat ook. Het was niet veel eten, ’t was niet zoveel.

En de Duitsers die de stad overnamen en de honger van de Hongerwinter.

‘God, wat heb ik een honger.’ Hoor je ze denken, dat is wat anders. Maar om je daar, je heb het toch niet dus wat zou je druk maken? Ik geloof dat dat voor mannen killing was.

zien, dat ze honger hadden. Dat brood was natuurlijk helemaal beschimmeld.

‘Potverdorie, dat moet in Amsterdam, want hier lijden we allemaal verschrikkelijke honger.’

Wie zit daar honger geleden hebben in Holland.