van herinneren, omdat je toen ook de honger aan zag komen bij een aantal mensen.

honger, dan ga je erop af, ook al ben je nog zo klein.

Ik kan me heel goed voorstellen dat, als je honger hebt, dan wil je eten.

was in de […?]straat, de Mariastraat, de Kortlandstraat, er was overal honger.

Natuurlijk, je hebt honger, maar voor de rest… zij hadden veel meer met

Hij wilde niet hebben dat zijn gezin honger had.

Die was één met de natuur, die zei ook gewoon ‘natuurlijk, ze moeten leven, maar als je honger

Voelde u de honger ook fysiek?

Maar door de honger, en dan zie je het en dan pak je gewoon zo’n stuk brood of je

maar net aan, dan waren ze zuur of wat dan ook, maar je had honger.

Dan heb ik ook gezegd: als je honger hebt, dan kun je wel eens dingen doen…

en als er dan met de Duitsers geheuld werd, als je honger hebt dan doe je dat.

En dan, voor ons was hoofdzakelijk die honger en dat je je vader dat was niet elke

Hij zei gewoon ‘je hoeft geen honger te lijden, als een ander

Het was natuurlijk niet alleen de honger, het was ook financieel dat de mensen het niet aankonden.

gen we meestal zitten, want dat was het sterkste punt in huis. Dus ja, dat was altijd spannend. En mijn vader die ging dan – en dan praat ik over verder in de oorlog – die ging dan op eten uit, want wij hadden honger hè, echt honger.

’44. Mia is in juli geboren ’44. In de kinderwagen. En het was ’44, december. Dus dat klopt. Dus die hebben ook een schoteltje gekregen. Want ze deelden – het was natuurlijk heel weinig – en toen gingen we teruglopen vanuit Rotterdam weer naar Schiedam. En dan had je weer honger.

’n kachel, zo’n potkacheltje in de oorlog, en dan een plaatje erop en dan ging ze die bietenkoekjes ging ze bakken. Ja, wij hebben honger gehad, hoor.

Echt honger?

Hoe voelt het om honger te hebben?

Het had niets met de honger te maken?

wel van een Fokkertje. Dus wat dat betreft heeft de oorlog wel diepe indruk op de kinderen achtergelaten. Nog afgezien van de honger die je naderhand gehad hebt.

Zoet, het smaakt ontzettend zoet. Je kreeg wat maagvulling. Maar nogmaals: als kind heb je alleen maar honger en dan eet je wat er te eten is. En je wordt niet geacht - en dat deed je ook niet - je dacht er niet bij na.

Hebt u echt honger gekend?

Hoe voelt het om honger te hebben?

k gekend, ja. Dat is ook een van de redenen waarom ik – als iemand zegt ‘ik heb honger’ – dat ik dan bijna geneigd ben om te gaan zeggen ‘je hebt geen honger, je hebt trek.’ Heb maar eens echte honger, dat wens je niemand toe, hoor. Dat zou ik niet willen.

. [lacht] Dus ja… honger heb ik wel geleden, ja.

Hoe voelt dat, om honger te hebben?

Ja, er was honger.

Dat hongeren had je eigenlijk heel de dag, je had de hele dag honger. Maar er was niet veel.

Hoe voelt dat, om honger te hebben?

Nou ja, je had vreselijke honger, het smaakte wel, hè het was te eten, dat was het.

Hoewel, je had zo’n honger, je at eigenlijk alles.

Die had vast erge honger?

Daardoor was er te weinig eten. Hadden jullie honger?

Ik bedoel: dat moesten we met z‘n vijven delen en iedereen barstte van de honger.

Nee, niks geen opdracht. Ze hebben ons nooit ertoe gezet om te gaan stelen. Maar mijn vader deed het wel. Omdat we allemaal verrekten van de honger.

U had geen enorme honger?