konijn, maar als kind had je altijd honger natuurlijk, dus dan gebeurde het vaak

“Je had nog eigenlijk uh… niet zo’n honger dat je nou lekker vond, hè.”

“En heeft u honger geleden?”

“Ja, wij hebben wel honger geleden, ja.

“Hm. Want jullie hebben, hebben jullie honger geleden?”

“Je bedoeld, ze hadden zo’n honger gehad…”

Nou een kwartje. Dat, dat werd gif verkocht. D’r was honger.”

“En hebben jullie honger geleden?”

“Iedereen had honger.”

“Ja, ja, ie-iedereen had honger, ja. Ja, gingen we naar de Badkapel.”

“Ik viel van de fiets van de honger en van de ellende. Ik was gewoon op.

zo goed mogelijk te doen en we hadden dus ook honger en het was… maar

Maar het, het, het was, het was honger maar het, het, het was niet zo van dat wij, dat

“Hebben jullie erge honger geleden?”

“Ja echt honger geleden hoor. We hebben alles verruild.

“En dan, en dan had je de hele dag geen honger.

“Ja. Hebben jullie veel honger geleden?’

zeggen, weinig uh, nou ja het was niet allemaal even lekker, want we hebben ook uh tulpenbollen gegeten en en dat soort gedoe. Mijn moeder kon dat nog wel aardig lekker klaarmaken. Uh, maar echt honger, nee, wij niet.”

“Zo’n honger had je.” (maakt een eetgebaar), toen zegt ze ‘Zou je eerst niet bidden?’

“Zo’n honger had je.”

“En het was ook zo, je was veel uh dat je begravenis zaten. Waren veel die honger, die (onverstaanbaar) hadden en daar aan dood gingen hè. Ja. (Oh, Bep.) Ja.”

“Ja, maar ja als je honger hebt.”

“De laatste periode van de oorlog had je de Hongerwinter. Hebben jullie veel honger geleden?”

“Ja. Heeft u erg honger geleden?”

“Ja, ja, ja, ja, ja. Maar ja, wij durfden niks te doen natuurlijk. Wij bleven lekker op die box zitten. En ja, die mensen hadden ook honger, dus. Maar ja, het moest naar de centrale keuken. En, en dan kwam centrale keuken en dan was, was de wagen al half leeg.”