Mevrouw J.P. (Annie) van Hove-van Duinkerke (geboren 28 juli 1931) werd als 14-jarige tijdens de zomervakantie van 1945 uitgezonden naar het dorpje Luyksgestel in Brabant. Tijdens de hongerwinter had het gezin het zwaar gehad en mevrouw van Hove-van Duinkerke was sterk vermagerd, mede doordat ze geen suikerbieten kon verdragen.

In het pleeggezin waar ze terecht kwam had ze het niet heel erg naar haar zin - ze vond het er saai. Haar pleegouders waren al wat oudere mensen en er was in het pleeggezin weinig voor haar te doen. Bovendien was haar verstandhouding met de dochter van het pleeggezin wat stroef. Ze bouwde een vriendschap op met een buurmeisje, Thea. In de jaren erna mocht ze bij het gezin van haar vriendin in de zomervakantie komen logeren en voelde zich steeds meer "echt één ook van hen" worden.

Ze kreeg een relatie met Jan, een broer van haar vriendin, met wie ze later trouwde. Op haar aandringen ging het jonge paar in Schiedam wonen, waar Jan werk vond.

Mevrouw onderhoudt tot op de dag van vandaag warme contacten met haar Brabantse schoonfamilie.