Frans Luidinga is de zoon van kapitein Tjalling Luidinga , die in 1941 omkwam bij de ondergang van de Slamat, het vlaggeschip van de Rotterdamsche Lloyd, dat werd ingezet om in het nauw gedreven geallieerde troepen uit Griekenland op te halen. Hij moest met zijn moeder het huis verlaten om plaats te maken voor evacuees, omdat ze door de dood van hun vader niet meer economisch gebonden waren aan Rijswijk. Ze kwamen terecht in Zeist waar ze in een NSB gezin belandden. De betaling van het salaris werd door de Duitsers stopgezet, zodat het gezin zonder vader afhankelijk werd van de illegale zeemanspot. Frans herinnert zich dat hij tijdens de invasie van 10 mei 1940 als jongen alle brieven van zijn vader onder de tafel heeft zitten verscheuren omdat zijn moeder bang was voor Duitse repercussie's, aangezien zijn vader voor de geallieerden voer.