Ja. Dus die had ook honger

Honger ja

Hadden jullie honger

Honger! Je liep te rammelen van de honger natuurlijk

ja wij hebben echt heel erge honger gehad, dat wel.

Mijn moeder die is echt haast dood geweest van de honger.

hadden honger terwijl anderen bij wijze van spreken nog aan de pudding zaten.

En wij stierven van de honger. Dus wij namen iedere keer, dan zat je die kokos te eten.

Ja als je bijvoorbeeld honger had gehad of dit of dat dan had je dat misschien wel gedaan.

Nee, want jullie hadden geen honger. Jullie hadden het goed eigenlijk

En nu krijg je zelf honger, wat anderen al jarenlang gehad hebben.

En kijk de honger, die kameraden..Ik weet niet. We waren geloof ik in een kamp of zo.

En nou ja dan was ik ook thuis. En toen kwam eigenlijk het ergst nog, de honger. Dat was dan in ’44.

En toen kwam de honger, jullie hadden ook honger

Jawel dat wel, maar ja daar kun je je honger niet mee stillen. En zeker niet dagelijks.

’n Hongerwinter. En als je je daar dan goed doorheen slaat en dat wij nooit honger hebben gehad en nooit ook maar een suikerbiet of een bloembol hebben hoeven eten. Altijd schoenen hebben gehad, altijd kleding

Ja, dat is een eh, terwijl je de mensen op straat zag omvallen van de honger, mensen zag sterven van de honger. Ja, dat de onderwijzer smeekte of we alsjeblieft aardappelschillen mee wilden nemen want zijn moeder ging dood van de honger. En als jij dan altijd voldoende te eten hebt, ja, zelfgebakken brood en boerenboter en ja

En dat waren die Italianen. Doorrijden. Hij zegt ‘Chef, we hebben honger.

We hebben honger.’ ‘Ik zal daarstraks wel brood meenemen.’

Van: ‘Jongen, denk erom!’ Maar hij had dus medelijden met de jongens. Zij hadden honger.

En heeft u zelf veel honger gehad of bent u er aardig doorheen gekomen?

Nou we hebben veel honger gehad ja.

Kunt u zeggen dat u echt tekort hebt gehad, ook honger hebt gehad?

Ja we hebben ook honger gehad, ja.

Van mosselen maakte ze hachee, en ja, uiteindelijk hebben we daar geen honger geleden.

Dat zal er wel ingezeten hebben. Maar vergeet niet, ik was toen een jaar of zes, ben nu zeventig dus dat weet ik echt niet meer precies hoor. Maar dat we honger gehad hebben, ja. En er werd geruild natuurlijk. Mijn moeder kreeg gek genoeg toch ook de tabaksbonnen van mijn vader

Nou in oorlogstijd, we hebben natuurlijk geen honger gekend op Terschelling.

En we hadden honger, ik weet dat ik een goede vriendin uit de klas had. Ik kreeg bijles samen met haar en ik kwam dus bij haar thuis wel, en ik werd ook een keer uitgenodigd om mee te eten en toen heb ik veertien boterhammen opgegeten. En zij was vroedvrouw en kreeg daardoor wat makkelijker eten. En verder in de oorlog, mijn moeder trok er op uit op de fiets om eten te halen en kwam op gegeven ogenblik met een koeienkop thuis. Achter op de bagagedrager. En daar hebben we dan ook nog de ogen van opgegeten. Het lijkt een beetje op inktvis

dat hoort zich een beetje raar aan, hebben we geen honger geleden.

post meer en we kregen geen pakketjes meer. Dus dat was stopgezet. En toen begon de arremoede en de ellende en de honger en de. Ja. Jaa. Toen, na m’n vlucht, dat was ook zo, ik had dus een, een winterjas had ik, had ik toen laten overkomen toen het winter werd.

In, toen tot het bombardement wel, ja. Daarna niet. Eerst misschien ook nog wel, maar (schraapt keel) nee, in eh, toen niet, nee. Ik heb echt heel erg veel honger gehad. Disentrie gehad, m'n broer had tyfus gehad en en we hadden helemaal niks. Helemaal niks. We gingen, we gingen om om 5 uur al in bed liggen. M'n moeder in 't midden, m'n broer aan de ene kant, ik aan de andere kant. En dan had ze 'n heel klein stukje, ja, soort smeerkaasje was het. En dan zei ze: "Nou, wie d'r het langste over doet ..." (lacht). Weet je, zo probeerde ze ons 'n beetje eh, ja, aan de praat te houden, zeg maar.

Ja ja ja, omdat er ook meer honger was natuurlij