De heer Leo Rombouts, geboren 25 april 1927 in Halsteren (Brabant), spreekt gefascineerd over de vele buitenlandse militairen die hij in Bergen op Zoom ziet tijdens de Tweede Wereldoorlog. In september 1948 gaat hij in dienst als huzaar, volgt de reserveofficieropleiding en vertrekt eind september 1949 naar Nederlands-Indië. Daar verblijft hij een half jaar als kornet vervolgens als 2e luitenant pelotonscommandant bij het 1e Verkennings-peloton van 43 ZVE in Wanasari, Buitenzorg, Indragiri, Randjasoeni, Soakaati, Tjiboeni, Tjiseureuh, Batavia, Malang en Soerabaja. Na ‘het verliezen van de oorlog’ is het voor Rombouts vooral belangrijk om ‘zijn mannen’ heelhuids de resterende tijd in Indië door te laten komen. Terug in Nederland is het erg wennen; hij vertrekt daarom in ’52 als vrijwilliger naar Korea en nogmaals in ‘54 als beroepsofficier. Daarna is Rombouts in Oirschot nog een tijd beroepsmilitair tot hij zijn functie ‘te administratief’ vindt worden en hij in ’56 bij het transportbedrijf van zijn vader gaat werken.

De geïnterviewde maakt deel uit van de ervaringsgemeenschap van ooggetuigen van een periode dienstplicht bij het 43e Zelfstandig Verkennings Eskadron, Huzaren van Boreel. Het eskadron werd Juni 1949 opericht in de Willem III kazerne in Amersfoort en vertrok met ms Volendam op 28 september 1949 naar Nederlands-Indië. De laatste eskadron leden keerden terug naar Nederland op 14 april 1951. Eskadron leden organiseerden veteranen reunies vanaf rond 1960. Het eskadron is als zesde peloton verbonden aan het 43 bve Huzaren van Boreel.