Meneer Landsbergen (geboren 6 juli 1929) was bijna 11 jaar toen de oorlog uitbrak. Hij was de op één na jongste in een gezin met zeven kinderen. Samen met zijn jongste broer had hij te lijden van het voedseltekort tijdens de hongerwinter.

De huisarts drong er bij zijn moeder op aan de twee jongens uit te zenden. Zij konden in Groningen terecht bij familieleden van een zwager. Zij werden getransporteerd door het IKB en voeren mee met een binnenschip dat met ruim negentig kinderen via Amsterdam, Zaandam en Alkmaar over het IJsselmeer naar Friesland voer. Van Leeuwarden gingen de broers met een auto naar Groningen.

Tot begin juni 1945 verbleef de heer Landsbergen bij de familie Suurmeijer en maakte in Groningen de straatgevechten mee toen de Canadezen de stad bevrijdden. De broers keerden naderhand met de trein terug naar Schiedam.