’44 woonden?

leren over elkaar aan te trekken, omdat we moesten vertrekken.

Het hoe en waarom, dat snapte ik natuurlijk niet, maar het bleek later de evacuatie te zijn

Waar zijn jullie toen naartoe gegaan?

Toen zijn wij naar Holthees gegaan. Eh, te voet. Moeder had eh, mijn moeder had de baby in de kinderwagen, dat herinner ik me nog goed. En wij liepen, wij liepen met haar mee. En we zijn toen in Holthees gastvrij ontvangen bij wildvreemde mensen. En ons werd kenbaar gemaakt dat het heel gevaarlijk zou worden voor ons en dat we naar de kelder moesten. Uiteraard heb ik toen die ervaring niet gehad van angst of zo wat, want ik wist natuurlijk niet wat het, wat het allemaal inhield.

Op een gegeven moment zijn er in Holthees bommen gevallen.

Wat kun je daar nog van herinneren?

’n soort bedjes, ik kan, ik kan niet precies definiëren wat het geweest is, een soort bedjes, met allemaal witte lakens waar mensen onder lig, lagen. Het waren mensen dus die gestorven waren he, tijdens het bombardement. En mijn broer en ik, onbevangen als we waren dan, op die leeftijd,

gemaand om

‘n ‘n ‘n eh, dat was een eh dorpsgenoot van ons, dat was een jongetje van eh, ik schat ik schat van een jaar of vijf, dat ie toen zijn been verloren is.

Eh, wat, ging prima, ging hartstikke eh.. ehm, ehm..Nog even terugkomen op die slachtoffers in Holthees. Je was nog vrij jong, maar hoe heb je dat toen ervaren?

Helemaal niet. Het is gewoon langs me afgegleden, dergelijke eh.. eh..he ik heb het helemaal niet ervaren. Ik was daar kennelijk te jong voor, want emoties is daar, kan ik me laat ook later helemaal niet herinneren, daarover. Dat beeld heb ik nog wel,

Maar het heeft me niet geraakt, ook die eh, die mensen die, die verwond waren, dat heeft me helemaal niet geraakt. Kennelijk ben ik daar toch nog te jong voor geweest. Dat weet ik dus niet.

Heb je enig idee hoe lang jullie nog in Holhee, in Holthees gebleven zijn?

Dat zijn nog een paar dagen, een paar dagen zijn we daar geweest, want toen moesten we alweer verder, omdat het daar ook eh te gevaarlijk werd voor ons gezin. En toen maande me vader ons dus om weer te vertrekken, omdat het daar te gevaarlijk werd, en toen zijn we dus naar ehm... Merselo gegaan.

Eh, ehm, effe stil, ik denk dat we verkeerd zitten.

Sorry.

Miep, na een paar dagen, eh, moesten jullie ook weer weg in eh, Holthees. Waar zijn jullie toen naartoe gegaan?

Toen zijn we met het hele gezin naar Oostrum gegaan.

Eh.. omdat dat, dat werd ons toen aangegeven als de meest veilige plek. En daar zijn we toen naartoe gelopen, en we zijn dus daar ook weer bij willekeurige mensen naar binnen gehaald want die mensen stonden al aan de straat om ons uit te nodigen. Later zijn dat hele goeie vrienden van mijn vader en moeder geworden. En het was de familie Maurice. Het bleek dat wij niet de enigen waren die daar waren. Er waren diverse gezinnen, en er waren ook jonge mannen, en dat waren, eh, d.. onderduikers. Wat dat inhield dat begreep ik natuurlijk helemaal niet, maar, eh toen nog niet, maar eh wij zaten daar met diverse gezinnen. En wij zijn dus meteen daar ook naar de kelder gedirigeerd. Wat ik me daarvan herinner was dat, ehm, die kelder