Kunt u zeggen dat u echt tekort hebt gehad, ook honger hebt gehad?

Ja we hebben ook honger gehad, ja.

“Ja. Hebben jullie veel honger geleden?’

zeggen, weinig uh, nou ja het was niet allemaal even lekker, want we hebben ook uh tulpenbollen gegeten en en dat soort gedoe. Mijn moeder kon dat nog wel aardig lekker klaarmaken. Uh, maar echt honger, nee, wij niet.”

“Zo’n honger had je.” (maakt een eetgebaar), toen zegt ze ‘Zou je eerst niet bidden?’

“Zo’n honger had je.”

“En het was ook zo, je was veel uh dat je begravenis zaten. Waren veel die honger, die (onverstaanbaar) hadden en daar aan dood gingen hè. Ja. (Oh, Bep.) Ja.”

“Ja, maar ja als je honger hebt.”

Maar u heeft zelf geen honger geleden?

Die echte honger enzo dat was alleen maar in Holland in de grote steden.

Hoewel, je had zo’n honger, je at eigenlijk alles.

Die had vast erge honger?

Daardoor was er te weinig eten. Hadden jullie honger?

Ik bedoel: dat moesten we met z‘n vijven delen en iedereen barstte van de honger.

Doordat, ja, het duurde zo lang, en, en, het werd hoe langer hoe moeilijker, ook in het Oosten natuurlijk, kwamen toen echt de problemen van naderende honger. Wij hebben ook de meest gekke dingen, alleen roggepap en dergelijke gegeten. En, en er waren ook geen brood meer en dergelijke. En je had een heel klein uh, we woonden toen in een groot huis ook in Zwartsluis en boven hadden we een studeerkamer en daar hadden we dan een klein kacheltje in en daar kookten we op.

Van mosselen maakte ze hachee, en ja, uiteindelijk hebben we daar geen honger geleden.

Het verhaal over het witte brood dat mensen na de oorlog te veel aten tegelijk, he, omdat ze zoveel honger hadden en dat ze daar allerlei problemen van kregen doordat ze te veel aten. Heeft u dat toen ook gezien?

Dat zal er wel ingezeten hebben. Maar vergeet niet, ik was toen een jaar of zes, ben nu zeventig dus dat weet ik echt niet meer precies hoor. Maar dat we honger gehad hebben, ja. En er werd geruild natuurlijk. Mijn moeder kreeg gek genoeg toch ook de tabaksbonnen van mijn vader

Nou in oorlogstijd, we hebben natuurlijk geen honger gekend op Terschelling.

En we hadden honger, ik weet dat ik een goede vriendin uit de klas had. Ik kreeg bijles samen met haar en ik kwam dus bij haar thuis wel, en ik werd ook een keer uitgenodigd om mee te eten en toen heb ik veertien boterhammen opgegeten. En zij was vroedvrouw en kreeg daardoor wat makkelijker eten. En verder in de oorlog, mijn moeder trok er op uit op de fiets om eten te halen en kwam op gegeven ogenblik met een koeienkop thuis. Achter op de bagagedrager. En daar hebben we dan ook nog de ogen van opgegeten. Het lijkt een beetje op inktvis

Maar honger hebben ze echt niet gehad, maar wel slecht eten.

Hebben jullie wel eens honger gehad?

“De laatste periode van de oorlog had je de Hongerwinter. Hebben jullie veel honger geleden?”

“Ja. Heeft u erg honger geleden?”

è, de schoolhuizen, hè. Net zo goed als allemaal mensen niet hadden. Maar het ziekenhuis heeft weinig honger geleden.

“Ja, ja, ja, ja, ja. Maar ja, wij durfden niks te doen natuurlijk. Wij bleven lekker op die box zitten. En ja, die mensen hadden ook honger, dus. Maar ja, het moest naar de centrale keuken. En, en dan kwam centrale keuken en dan was, was de wagen al half leeg.”

Ja, je had het natuurlijk niet royaal, maar we hebben dus echt geen honger geleden, nee, nee nee.

dat hoort zich een beetje raar aan, hebben we geen honger geleden.

En ik weet nog dat ik met die opvolger van mijn vader nog eens met een bakkerskar van Tilburg naar Udenhout, dat ligt tussen Den Bosch en Tilburg in, dat ik daar nog aardappels ben gaan halen enzovoorts ben gaan kopen, en dat we dan regelmatig in de greppels moesten duiken omdat Engelse vliegtuigen die weg aan het beschieten waren omdat daar ook militaire voertuigen over gingen. Maar dan moest je zorgen dat je zo snel mogelijk weer van die weg af was, en in het veld dan was het veel veel minder link en zo hebben we dus wat spullen gehaald om nouja, honger heb ik niet gekend, maar het was toch wel wenselijk om nog wat voorraden bij te halen.

post meer en we kregen geen pakketjes meer. Dus dat was stopgezet. En toen begon de arremoede en de ellende en de honger en de. Ja. Jaa. Toen, na m’n vlucht, dat was ook zo, ik had dus een, een winterjas had ik, had ik toen laten overkomen toen het winter werd.

dan zeg ik: ‘oke, als je honger hebt, ik wil wel een kopje koffie voor je

nou... Dat nee. Ja je had, je kreeg wel aardig, we kregen te eten, maar je had dan na een halfuur had je het gevoel van: ik heb weer honger

Vrouw Driessen was een gierige. Elly heeft bij ons thuis nooit honger geleden.

In, toen tot het bombardement wel, ja. Daarna niet. Eerst misschien ook nog wel, maar (schraapt keel) nee, in eh, toen niet, nee. Ik heb echt heel erg veel honger gehad. Disentrie gehad, m'n broer had tyfus gehad en en we hadden helemaal niks. Helemaal niks. We gingen, we gingen om om 5 uur al in bed liggen. M'n moeder in 't midden, m'n broer aan de ene kant, ik aan de andere kant. En dan had ze 'n heel klein stukje, ja, soort smeerkaasje was het. En dan zei ze: "Nou, wie d'r het langste over doet ..." (lacht). Weet je, zo probeerde ze ons 'n beetje eh, ja, aan de praat te houden, zeg maar.

Nee, niks geen opdracht. Ze hebben ons nooit ertoe gezet om te gaan stelen. Maar mijn vader deed het wel. Omdat we allemaal verrekten van de honger.

Had u honger in die tijd?

U had geen enorme honger?