Anna Vos-van Dam komt uit een eenvoudig warm joods gezin en groeide op in Antwerpen. Ze was de enige dove in het gezin, ze had nog wel een neef die ook doof was. Vanwege haar doofheid werd ze naar een katholiek internaat gestuurd waar ze erg ongelukkig was omdat haar joods zijn niet werd erkend. Ze moest van school af toen ze 15 was vanwege de joodse ster die ze moest dragen.

De hele familie werd door de Duitsers opgepakt en naar Auschwitz gestuurd. Mevrouw Vos-van Dam en haar nicht (zie interview 02) zijn de enige overlevenden. Door haar doofheid heeft ze veel te verduren gehad omdat ze bevelen niet kon horen, haar nicht heeft haar de hele kamptijd beschermd. Niemand in het kamp wist dat ze doof was.

Na de oorlog is ze bij haar grootouders gaan wonen in Amsterdam waar ze werkte als diamantslijper. Daar heeft ze haar man leren kennen. Door haar oorlogsverleden heeft ze zelf nooit kinderen gewild.