In dit interview worden twee personen geïnterviewd. Ze zijn familie van elkaar. Persoon 1 is horend, geboren op 30 mei 1926 in Hamburg. En persoon 2 is slechthorend of doof, geboren op 8 maart 1938 in Amsterdam. De familie komt uit Hamburg. De geschiedenis voor de bewoning van de generaties in Hamburg is hen niet bekend.

Eind 1937 kon de familie vanwege de anti-joodse wet in Duitsland eigenlijk niet anders dan wegtrekken, net als duizenden anderen. Ze kwamen in Amsterdam terecht. De ouders, twee zoons en een jonge broer (persoon 2) op komst. De vader deed internationale zaken in metalen. Hij kon dat weer opbouwen in Amsterdam. De familie begon Nederlands te leren en de kinderen gingen naar school. De oudere broer ging naar een dovenschool.

Dit had eigenlijk weinig invloed op de ontwikkelingen tijdens de oorlog. Het was veel belangrijker dat de familie van Duitse komaf was en daardoor verdacht. Tijdens de oorlog zat de oudste broer ondergedoken in Hulshorst. Later ging ook persoon 2 naar een dovenschool. Tijdens de oorlog zat hij ook ondergedoken. Hij gebruikte geen gebaren maar kon liplezen, dit werd zo geleerd op de dovenschool.

In 1943 werden de broers naar Westerbork gebracht. Uiteindelijk werd ook zijn vader, die eerst vrijstelling kreeg, in de gevangenis gezet. De moeder kon door ziekte niet meer voor de jongste zoon (persoon 2) zorgen. Uiteindelijk werd hij ondergebracht in Hunshorst. Uiteindelijk is hij ook naar Westerbork gebracht. De moeder verbleef eerst in verschillende ziekenhuizen. Uiteindelijk kwam zij ook in Westerbork terecht.