Jaap Vrolijk (geboren 13 November 1926) bleef in de vesting Scheveningen wonen toen de meeste andere bewoners vertrokken. Zijn vader had een winkel voor visserskleding en textiel en zonweringen annex glazenwasbedrijf. Hij herinnert zich van het begin van de oorlog dat vliegtuigen landden op het strand om mensen op te pikken en vervolgens beschoten werden door Duitse jagers.

In Scheveningen werd het gewone leven weer snel opgepakt. Jaap Vrolijk vertrok in 1941 naar Enschede om aan de Hoge Textielschool te studeren. Hij werd daar bij een domineesgezin ondergebracht, maar keerde in de weekeinden terug naar Scheveningen, waar zijn vader zijn zaak vanwege 'onmisbaarheid' mocht blijven runnen.

Als Jaap Vrolijk in het weekend naar Scheveningen terugkeerde, gebruikte hij de Ausweis van een ander om de vesting binnen te komen: de controle was niet erg streng. Dat is zijn indruk van de Duitse militairen in de Vesting, met uitzondering van de SS: dat het hen niet echt interesseerde.

In september 1944, na Dolle Dinsdag, keerde hij definitief terug, als illegale bewoner van de Vesting. Hij heeft Scheveningen tijdens de oorlog nog maar één keer verlaten: tijdens het bombardement van het Bezuidenhout, om te gaan helpen. Dat deed hij samen met een groepje vrienden, die ook in een huisje in de Vesting zaten ondergedoken om aan de Arbeitsdienst te ontsnappen.

Voor onderduikers was het relatief veilig in de Vesting. Water kregen ze van de ouders van een van hen, die in een aangrenzend pand woonden. Stroom was er niet. Ze gingen vaak de straat op om hout te verzamelen. Echt honger heeft hij niet geleden.

Jaap Vrolijk vertelt verder over V2's die hij in vrachtauto's over de straat zag gaan. En over het rondbrengen van illegale bladen, waarvoor ze door verzetsstrijder Willem de Zeeuw werden ingezet.

Na de Duitse capitulatie werd Jaap Vrolijk door de BB ingezet voor bewaking van panden in Scheveningen, ook via Willem de Zeeuw.