Toen de oorlog uitbrak, was Daan Verbaan (geboren 11 September 1930) negen jaar. Zijn opa en oom hadden een klompenwinkel en leverden tijdens de mobilisatie klompen aan het Nederlandse leger. Hij herinnert zich van de Duitse inval de karren met vissersnetten op de boulevard, en van de begindagen van de bezetting de inrichting van de mitrailleurspost en Duitse militairen die hun intrek nemen in hotels. Ook de aanleg van de eerste kustverdediging (landmijnen in de duinen) herinnert hij zich.

De familie moest later zelf Scheveningen verlaten. Daan Verbaan had echter toestemming om naar school in het Sperrgebiet te gaan. Hij beschrijft Scheveningen als Sperrgebiet: straten waar de bezetter de klinkers weg had gehaald, huizen die door bewoners van al het hout waren ontdaan. Er was ook groeiende schaarste en honger.

De laatste maanden van de oorlog bracht Daan Verbaan bij een neef in Oud-Beijerland door.