Meneer is geboren in 1931 in Dordrecht. Hij groeide op in een gezin met drie kinderen, waarvan vader tijdens de economische crisis van de jaren ’30 een werkeloze schipper was. Volgens meneer werd zijn vader in een vroeg stadium actief lid van de Nationaal Socialistische Beweging (NSB), waardoor hijzelf lid werd van de Nationale Jeugdstorm. In het eerste jaar van de bezetting ging zijn vader werken als schipper voor de Duitsers, waardoor Berlijn een aantal jaren de basis voor het gezin was. In deze periode heeft meneer veel bombardementen en ander oorlogsgeweld in Duitsland meegemaakt en stond in de drukke menigte op het moment dat Hitler een rondrit door Berlijn maakte. In 1944 kwam het gezin terug in Dordrecht maar vertrok rond Dolle Dinsdag opnieuw naar Duitsland. In die periode werkte meneer bij een bakker. Na de capitulatie van Duitsland ging het gezin terug over de Nederlandse grens en werd in Drenthe van elkaar gescheiden. Vader en moeder werden opgepakt en kwamen terecht in de kazerne van Dordrecht en meneer werd ondergebracht in een voormalig schoolgebouw in Dordrecht, waar allerlei NSB-kinderen van jong tot oud werden opgevangen. Volgens meneer was er niet echt sprake van heropvoeding, maar eerder van opvang. Meneer heeft zeer weinig goede herinneringen aan het elf maanden lange verblijf in het tehuis. Omdat hij zich moeilijk kon conformeren aan de leefregels van het tehuis, had hij regelmatig straf. Specifiek door één leidster werd hij regelmatig geconfronteerd met de politieke keuze van zijn vader en moest hij strafregels over Hitler schrijven. Toen zijn moeder vrijkwam verhuisde meneer van het tehuis naar een familielid. In die periode startte hij met een ambachtsopleiding, maar omdat hij lange tijd geen onderwijs meer had genoten, kon hij niet meekomen. Uiteindelijk kwam meneer, evenals zijn vader, terecht in de scheepvaart. Naar eigen zeggen is meneer regelmatig zijn baan kwijtgeraakt door zijn verleden. Het was voor hem erg moeilijk een stabiel leven op te bouwen. Dit heeft hem erg dwars gezeten en kreeg later psychische klachten en een drankprobleem. Ook nu nog is meneer teleurgesteld in zijn vader en de Nederlandse samenleving, maar probeert op verschillende terreinen (bijvoorbeeld vrijwilligerswerk) zijn steentje bij te dragen.