De Poolse Regina Zielinski (Siedliczcze, 2 september 1924) groeide als Riwka Feldman op in haar geboortedorp in Oost-Polen. Ze werd samen met haar dorpsgenoten vlak voor kerstmis 1942 in een paardenkar naar Sobibor gebracht. Ze werd aangewezen om sokken te breien en moest later munitie sorteren.

Regina slaagde erin na de opstand, in oktober 1943, het kamp te ontvluchten. Ze was naar de barak gerend waar ze sliep en daarachter waren mannen bezig de prikkeldraadversperring door te knippen. Samen met anderen wist ze heelhuids het bos te bereiken. De vluchtelingen renden de avond en nacht door, en verscholen zich overdag in de velden. ’s Nachts trokken zij weer verder.

Na vele omzwervingen kwamen de vluchtelingen aan in Siedliszcze, Regina’s geboorteplaats. Regina slaagde erin Lublin te bereiken, waar zij zich bij het arbeidsbureau uitgaf voor een Oekraïense die vanwege de animositeit tussen Polen en Oekraïeners in Duitsland wilde werken. Men gaf haar een adres in Frankfurt am Main en Regina meldde zich bij het Krochnaldalager, waar vrijwilligers voor Duitsland bijeengebracht waren.

In Frankfurt am Main nam zij weer een nieuwe identiteit aan en gaf zij zich uit voor een katholieke Poolse. Zij werkte tot het einde van de oorlog bij een Duits gezin als kindermeisje.

Nadat de Amerikanen Frankfurt hadden bevrijd, vertrok zij naar een verzamelkamp voor 'displaced persons'. Ze besloot in Duitsland te blijven en ging werken voor de United Nations Relief and Rehabilitation Administration (UNRRA). In Wetzlar ontmoette zij een katholieke Pool die als krijgsgevangene de oorlog had overleefd. Ze trouwden op 24 December 1945, Regina onder de valse naam Wojciszyn. Op 3 augustus 1949 emigreerde het echtpaar naar Australië waar ze zich vestigden in een buitenwijk van Sydney.

Het interview vond plaats thuis bij Jules Schelvis in Tricht (1983).